tarihi hep ezenler yazdý
gerçeði bilmedi
ezilenlerin çocuklarý
kimse anlatmadý onlara
kan tarlalarýna düþen hayatladan
gelincikler yeþertip gelen
yorgun baharlarý...
ezilenler,
daima tutsak yaþadý
ve kaybetti davalarýný
ve bazen,
orta yerde býrakýp kaçtýlar
kutsal saydýðý kavgalarýný
ve korkuyla karýþýk bir aþkla
mutlu ettiler hain cellatlarýný...
gidenlerin hesabýný
tutan olmadý
umutlarý mahþere kaldý bekleyenlerin
ve aslýný bilmeden okudu
olup bitenlerin
tarih diye
yenik düþenlerin çocuklarý...
...............
...............
ezilenler,
siz ki birleþemediniz
barýþamadýnýz bu asýrda
ve ezenler
leþ kargasý edasýyla
geziniyorsa hâlâ
kemiklerinizin arasýnda
size kala kala
yasýnýzý tutmak kalýr
analarýn gözyaþlarýyla...
ezilenler,
hiç bir zaman
hiç bir yerde
özledikleri dünyayý kuramadýlar
çok büyük bedeller ödediler
çok savaþtýlar
çok öldüler
ve hep kaybettiler...
çünkü, onlarý üzüm misali sýkan
þarap gibi kadehe doldurup
afiyetle yutan
birileri vardý baþlarýnda...
ezilenler,
kendi aralarýnda asla uzlaþamadýlar
insanca yaþanabilen bir ömür
uzak oldu onlara daima
dirlik
ve düzen tutturadýlar...
eþitlik
özgürlük
kardeþlik
ham bir hayal olarak
miras kaldý
kavruk çocuklarýna...
ezilenler,
güven duymadý birbirine
ortak bir payda bulamadýlar
düþman kesildiler
kendi özlerine
oyup gözünü kardeþlerinin
geleceði yok ettiler körü körüne...
düzenin sahipleri vardý
dizdi onlarý
tesbih tanesi gibi ipe
ve onlar,
el öpe öpe
kaderlerine razý
ve son derece vakur
ve son derece sabýrlý
sessizce yaþadýlar...
ezildikçe eksilen
eksildikçe silinen
ve toz olup gidenler
oysa, hep ezilenlerdi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.