Eski zamanlardan bir rüzgardýr, Maziyi kulaðýna fýsýldayan. Durup düþünürsün gidenleri, Çünkü zaman,kalanlarý hatýrlatmaz asla, Hep,gidenlerdir “keþke”lerin…
Geçmiþte kalmýþtýr duruþun, Unutmuþsundur bakmayý bir çiçeðe, Daha ne kadardýr ömrün? Ne kadar içersin daha zamaný her gün? Attýðýn adýmdan anlarsýn yaþadýðýný, Ýçine çektiðin zamandýr, Verdiðin yine zaman. Ve düþünürsün arada bir, Son bulacak bir gün baþlayan…
Üzülme gidiyorum diye bey amca, Aðlama haným teyze, Arkanda, Torunun… Sýrtýnda doksan yýllýk, Þerefin… Namusun… Onurun…
Eyvallah bey amca… Hoþça kal haným teyze…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Tuncer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.