Ne yapmali, yorulmus can kendinden Yollara hep set cekmis cogu zaman farketmeden Gelecek en kücük darbeyle bile artik basedemiyor Aglamak dahi gelmiyor icinden
Sitem artik acitmiyor, gerceklere kör olmus gözleri Ümit ve korku zaman zaman dengelenemiyor Gözyasi gülerken icini, yalnizken yastigini islatiyor geceleri
Ne yapmali gelen yillar gidenleri aratiyor Gelenler ise sadece bir kuru gürültü Yalnizlik etrafa akitmis coktan en koyu rengini
Kimse anlamiyor, görmüyor olsa bile ki Kimi kandirir bilmem, insani en cok ne yaralar? Icindeki cocugu öldüren sahte masumiyetler kadar Fani olanlar birakin beni, Baki olana mahcubiyetim var!
Sosyal Medyada Paylaşın:
zehra* Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.