Ara sokakta köhne bir meyhane,
Üç dört masa
Etrafýnda,bir iki sandalye tabure.
Müdavimler aþk ile yüklenmiþler yasa.
Gelirler gün çökünce her gece,
Tarih evvelinden kalma taþ plak
Maziyi hatýrlatýr hece hece.
Üçbeþ kadeh sonra
Sonra; buðulanýr gözler.
Her gönülden ayrý hatýra
Ayrý naðmeler ayrý sözler.
Arada bir söz böler geçmiþi;
’’Agop usta hele bir tazele’’
Köþede tek baþýna denizci eskisi.
Tek konuþtuðu Agop usta,
Her geliþinde seslenir
Tok sesiyle ’’Agop Kalimera’’
Baþýyla herkeze sonra.
Ýçkisi raký,
Yediði hep ayný meze.
Elâ gözler buðulu üzgün,
Derinliklerinde kaynýyor hüzün.
Ustayla içiyorlardý bir keresinde,
Ýlk defa gözünde yaþ görünce
Bir acý yayýldý ya ta içimde.
Ne vardý bu esrarlý adamda
Beyazlanmýþ saçlarý sakalýyla.
Merak bu ya,
Sordum ertesi gün Ustaya.
Gözleri bir an daldý derine,
Sonra dudaklarýndan
Dökülen kor gibi bir iki kelime:
’’Sevdi bir Rum dilberi
Ama Pasamý terk etti
O gün bugündür her gece
Mekânýdýr þu köþe,
Unutamadý be evlât
Acýydý yediði tokat’’
Ýçim burkularak baktým
Köþedeki adama,
Lânet ettim lânet ettim sevdaya! ...
Bilge Göksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.