Hazan yelleri þu gönülde eserken,
Geçmiþi ve dünü düþünmekteyim
Umutsuzluk çöktü þakaklarýma,
Sonbahar rüzgârlarý üþütür beni...
Vuslatý ararken yitik düþler/de,
Hüzün dolar gönle iliklere/de
Korkulu rüyâdan uyanýr gibi,
Sonbahar rüzgârlarý üþütür beni...
Ömür daðým usul usul çökerken,
Gönül ýrmaðým bak kurudu erken.
Ha bu gün,ha yarýn gelecek derken,
Sonbahar rüzgârlarý üþütür beni...
Ne zaman uðrasa,sevda baðýma,
Takýlýr kaderim hep ayaðýma.!
Baðýrsam,çaðýrsam paralansamda,
Sonbahar rüzgârlarý üþütür beni
Ümid/ler kalmadý,SANA figaným,
Neþeden eser yok,hüzün her aným.
Sensizlikle geçti onca zamaným
Sonbahar rüzgârlarý üþütür beni...
DURAK’ým faydasýz artýk piþmanlýk
Tek gördüðüm senden bana düþmanlýk
Anladým ki bitmiþ yâr/lik,yâren/lik
Bende yavaþ,yavaþ çözülmekteyim
Durak YÝÐÝT
GÖNÜLLERÝN ÞAÝRÝ
KOCAELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.