Aloðlan , der ki güle Bir diken olam þu güzel yaprak evinde Gül, der ki Aloðlan’a Bir heybe olam Aloðlan elinde Yolcu görür Aloðlaný der ki De ki bana bir güzel laf, Aloðlan Eyleyim seni saraylara sahap Aloðlan gülümser yolcuya Be hey yolcu , sen ki saraylar gezmiþsin Yüce divanlara ermiþsin Bir lafa saray feda edersin de Sarayýnda ne diye demlenmezsin Yolcu þaþýrýr utanýr... Bir güzel laf istemiþtim Þimdi bir acý lafla giderim Sarayý neyleyim , Güzeli neyleyim Lafý yemiþsem zehir niyetine Balý ne eyleyim... Aloðlan üzülür yolcuya Sen bakma bana yollarda yoksul durduðuma Gün güneþimle baþlarým kahvaltýya Öðlen güneþimle uzanýrým mevlaya Bir de akþam güneþi vardýr ki cihan da Oturur aðlarým hemi kurda , hemi insanoðluna Var git sarayýna da seyreyle pencerenden Ahý kalmýþ mýdýr güneþin sana Dua et yaradanýna Karanlýkta yýldýzsýz koymasýn seni Karnýný doyursun Üstünü örtsün Bu dünya evi kalmaz nasýlsa, ne sana ne de bana Güle güle gidesin, sakýn aðlama Bir gül görürsen dikenli Onu da aðlatma Güllerdir bülbülleri söyleten Tatlý dillerdir yýlanlarý iyileþtiren Aloðlan der ki Ne sen üstünsün benden Ne de heybem üstündür bir gül’den...
Nurcan TALAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülserçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.