Aðlamaz gözler kurudu pýnar
Dinmez acýlar dipsiz sancýlar
Kör kuyuya düþtü tüm mutluluklar
Þimdi mevsim hazan yürekte hüzün
Kalpde kýrýklýk var gülmüyor yüzüm
Güller boyun eðmiþ gülümsemiyor
Bülbül aþka küsmüþ direnemiyor
Batmýþ diken cana temizlenmiyor
Dertler dað olmuþ yürek inliyor
Kalbim yine deli dolu söz dinlemiyor
Felek vurdu tokadýný taa can evimden
Yazgýdýr diye asilenip isyan etmedim hemen
Kederler hamur oldu yoðruldu naçiz beden
Iþýklar bir bir sönüp hayatým kararýrken
Düþe kalka zorluklarla geldim bu günlere ben
__Eli/f