İNSANIM.
Ýnsaným
Dilsiz bineðe çok serbar oldum
Uçarý çok kanatlý kuþ vurdum
Ola’ki ataya da dik durdum
Elbette var pasým kirim benim.
Bir harmanda mezat helal haram
Al ver için olacak param
son demin de gafil demi devran
Neye yarar giryan þinim benim.
Esmerdir,beyazdýr benim tenim
Mucidim,Kaþifim çok hünerim
Madem ki ben bir beþer insaným
Kimse,kimse bilmez sýrrým benim.
Kýrk sekiz yýl beyhude dolaþtým
Zalim nefsimle çok ca uðraþtým
Sürüm sürüm deryaya ulaþtým
Elbette vardýr bir pirim benim.
Buyurdu Meleklerden yüceyim
Ya da Evrende gezen cüceyim
Dört kolu revanla göçeyim
Görem ki ne yapmýþ dirim benim.
Huda tek nebiyi hak bilirim
Altý nüfusa rýzk didinirim
Bahçesinde yer içer giyinirim
Ýnsaným olmaz’mý fikrim benim.
Hem çalar söylerim zil takarým
Kandile hürmet çýra yakarým
semazenim döner çark ederim
Kim demiþ ki yoktur zikrim benim.
20/09/2007
Hýdýr Canalan
Þair Arþt. Yazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.