Gözlerimin içine pusu kurmuþ yalnýzlýk. Tirtriyor hoþçakal diyen ellerim. Saçýmýn her telinde senden kalan beyazlýk. Kurudu vermek için sakladýðým güllerim.
Donmuþ yüzüm donmuþ bedenim. Gittiðin günden beri halen seninleyim.. Karanlýk gecelerdeyim, doðmayan güneþ benimle ve bir de sen. En son gülümsediðin halinle.
Hayat demini aldý artýk Sevdalar uslandý.. Varla yok arasý bir hayat iþte kucaðým da "þafakla sabahladýðým" geceler ve bitmeyen o malum heceler Ey! sev-gi-li ner-de-sin.
Yüreðim de günbegün artan hasret sancýsý.. bilmem bu kaçýncýsý. Gece baðlanýr düðüm, düðüm boðazýma.. Çanak tutar gibi matemime yasýma.
Elleri yok ki kör karanlýðýn baþýmý okþasýn. Þimdi veda zamanýdýr sevdiðim iðde dallarý býrak üstüme Kokusu yayýlsýn cansýz bedenime mis gibi koksun.
MEHMET FÝKRET ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.