Küçüklük ne kadar güzeldi.. Sevdiðin kýzý öp kaç.. Aþk þarkýlarý dinlemek yok.. Kutu kutu pense oynarken; Ne kadarda mutluyduk. Saklambaçta birbirmizin yerini söylemeye çalýþýrdýk. Þimdi saklandýðýmýz yeri kendimiz bile bilmiyoruz. Düþtüðümüzde dizlerimiz kanardý, Þimdi ise kalbimiz. Reddedilme korkusu yoktu, Bi kez aðlasak bizim olurdu çünkü. Þimdi günlerce aðlýyoruz ama baþkasýnýn oluyo. Keþke büyümeseydikte hayat ayný kalsaydý, Kimse deðiþmeseydi.Hep gülseydik.. Sahte gülüþler nedir keþke hiç bilmeseydik...
Sosyal Medyada Paylaşın:
wesselam06 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.