Býrakýn beni yalnýzlýðýma,
Dokunmayýn aciz yaþantýma,
Kendim çizeyim doðru yoluma,
Býrakýn yaþasýn garip hayatýna..
Hep gönül güzel görmek istedi,
Hiçbir zaman güzel gün görmedi,
Mutluluk görmekti asýl emeli,
Ömrü geldi geçti o göremedi…
Çevresine bakýp gördüklerine imrendi,
Onlarýn hep en iyisi olmaktý emeli,
Her önüne gelenler hep onu engellendi,
Hayaller de kaldý hiç gerçekleþmedi…
Haykýrdý baðýrdý duyan olmadý,
Hep kendinden verdi almadý,
Neden böyle oldu diye de sormadý,
Ne yapalým dili söyleyip soramadý..
Üç günlük dünya dedi geçti,
Hep sevgilerini baþkalarýna verdi,
Küçük bir karþýlýk göremedi,
Gülmeleri özledi ama gülemedi..
Bundan sonra dedi kendine,
Dinleme artýk hiç kimseye,
Ne varsa kendinde ve sende,
Hayatýný yaþa düþünme diðerine..
Býrakýn garibin üzerinden ellerinizi,
Görün dýþlamayýn onun sevgilerini,
Sizin için harcadý tüm günlerini,
Bir kez kendini görsün kendini…
Oda insan anlasýn yaþadýðýný,
Sevgisiz yaþamýn olmadýðýný,
Býrakýn karýþmayýn hayatýný
O bir insan insanca yaþamalý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.