HAYVAN SEVGİMİZ

Önceleri havanlarý çok sevdik.
Nasýl bir sevgiyse bu;
Doðanýn kanunu dedik.
Hiç gözünün yaþýna
bakmadan
piþirip yedik.

Bazen gücünden.
Bazen etinden.
bazen de yararlandýk
Sarý kýzýn süt’ünden.

Naðmeler dinlerken bülbülden
Ne olduysa birden;
önce bülbül’ü ayýrdýk
gül’ünden.
Sonra;
At’larý zor aldýk
kasaplarýn elinden.

Denize petrol döktük
zehirlendi balýkar.
El koyunca kasaplar
Binek at arar oldu
mahmuzlar.

Ali baba’nýn
çiftliðin de
ötmez oldu horozlar.
Göçmen kuþlar
geri dönmüyorlar.

Kuþlarý grip ettik.
Danalarý delirttik.
Grip yeni ad buldu.
Domuzlar grip oldu.

Benzine zam gelince;
Yükledikçe yükledik
Karakaçana.
Hayvaný döndürdük;
sýçana..

Kýrk yýllýk karabaþý
mamalarla doyurduk.
Manasýz adlar koyduk.
kediler korkar oldu fareden
yaz geceleri mahrum olduk
Aðustos böceðinden.

Az gittik, uz gitdik,
dere tepe, düz gitdik.
Görün ne haller ettik
Hayvanlarý mahfettik.

MEHMET FÝKRET ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın: