UMUT

Yavaþ yavaþ aydýnlanýyor gökyüzü,
Yeni bir umut için.
Telafisi için dünün,
Merasimi için bugünün.
Ne güzel þeydir þu umut!
O olmasa insan yaþayabilir mi?
Dayanabilir mi dünyaya?
Bunca yükü taþýyabilir mi?
Dadaloðlu’nun her satýrýnda,
Polyana’nýn oyununda,
Veysel’in bol notalý sazýnda,
Her insanýn aðzýnda,
Ýmkansýzýn çýkmazýnda deðil midir umut?
Umut her sabah güneþle doðar,
Ama hiçbir zaman onla batmaz,
Sadece yýldýzlarda kaybolur bir an.
O güneþin doðumu ile batýmý arasýnda deðil de,
Ömrün doðumu ile batýmý arasýndadýr.
Ona her yerde rastlayabilirsin,
Ama her zaman deðil,
Hani bazen ölümü düþünürsün ya,
O zaman yanýnda yoktur iþte.
Terkeder seni sen isteyince,
Sen isteyince öldürür seni,
Ýstersen mutlu eder seni gelince,
Uzun seneler yaþarsýn gönlünce.
Hayatýný kurtarýr onu seversen,
O da seni severse...
Yaþadýðý için umut etmez insan,
Umut ettiði için yaþar.

Sosyal Medyada Paylaşın: