doðmaya cesareti olmayan güneþ, yorgun ufkun arkasýnda çehresini kaybettiriyor, sensizliðin zifir gölgesi korkutuyor beni.. ruhum yok olmaya yüztutmuþken küçük bir umutla mehtabý bekliyor,
gece, sensiz geçen günün intikamýný alýyor, yýldýzlarýna muhtaç benliðimi, karanlýðýna teslim ediyor.. en aciz halimle hayallerine sýðýnýyorum, yüreðim güneþi derin gözlerinde arýyor.. yorgun, bitik, bir okadar da ürkek halde.. bu beden, seni sevmenin bedelini çok aðýr ödüyor..
vedat erdoðan i.ü.eczacýlýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
eczacı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.