AÇILIM ŞEHİDİ.

Açýlýmý duyunca, bu hainler kudurdu.
Kandilden gelenleri, sorgusuz yurda doldu.
Taþ atýp kaçýyorlar, çoluk çocuk sokakta.
Uzman çavuþ Bünyamin, þehit düþtü toprakta.

Altý yaþýnda oðlu, Musa Özcan aðlýyor.
Eþi ise hamile, yürekleri daðlýyor.
Uzattýðýn o elin, havada kaldý dostum.
Ýnsancýl davrandýkça, delinen benim postum.

Nedir bu kinle nefret, nedendir bu canilik.
Bu nasýl kardeþliktir, yaptýklarý hainlik.
Yakýp yýkmak iþ deðil, bu mudur mertliðiniz.
Yeter bitsin düþmanlýk, yeter kalleþliðiniz.

Þehit Bünyamin Özcan, Adana Kozanlýdýr.
O uzman çavuþ idi, vataný namusudur.
Kaný topraða aktý, bu bayraðýn rengidir.
Bütün þehitler gibi, cennet onun yeridir.

Þu yüreðim sýzlýyor, olanlarý gördükçe.
Vatan ve bayrak için, bu þehitler öldükçe.
Hak hukuk ve hürriyet, ne isterseniz vardýr.
Yaptýðýnýz nankörlük, sonunuz elbet zardýr.

Türkmendaðlý kýzarlar, haksýz mý yazýyorum.
Açýlým tavizine, inanýn kýzýyorum.
Sarý, yeþil, kýrmýzý, neyin nesi bu renkler.
Ben Türkoðlu Türküm, bana bayraðým yeter.

HÝLMÝ CAN.
5.ARALIK.2005.
Mardin Nusaybin þehidine yazýldý.

(2531)


Sosyal Medyada Paylaşın: