Yalanlarýn en büyüðünü kendine söylemiþtin. Kýzamazdým. Fark etmemiþtin bile. Derin bir uykudaydýn. Bense hep ayný þarkýyý mýrýldandým. Yürüdüm... Yürürken saða doðru yanaþtým, Solumda sen vardýn. Rüzgar ellerin yerine dolaþsýn diye saçlarýmda, Saatlerce oturdum o bankta. Üþüdüm... Hem de çok... Yanýmda olsaydýn hissetmezdim. Bekledim... Sahte anlar canlandýrdým gözümde. Gülümsedim... Sen beni anladýn, ben gülümsedim... Sonra birden doldu gözlerim. Sol gözümden bir damla yaþ aktý. Derken hýçkýrýklara boðuldum. Sen beni anladýn, Ben hýçkýrýklara boðuldum...
Sen beni anladýn... Peki ben neden aðladým?
Sosyal Medyada Paylaşın:
ArtemiSelenE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.