Zülüfünü sevdayla, kendine yar ederken, Bir korkuya dalarak, gönlüne zar ederken, Hilkattir ki bismillah, ömüre par ederken, Elifi bir fermanla, hükmü veren sen olma…
Gecem ki uykusuzdur, sen de bile uyku çok. Düþsüz olan hayalde, rüyalarýn çok ve tok. Siyah beyaz içinde, ruhun bile aþka yok. Elifi bir fermanla, hükmü veren sen olma…
Akýl bile sorgular, aslýnda seviyorsun. Geçmiþten eser korku, sevmekten korkuyorsun. Gündüzü gece yapýp, þafaðý soruyorsun. Elifi bir fermanla, hükmü veren sen olma…
Dört kapýyý bilirim, sevdamý özde gördüm, Bir kýþýn sabahýnda, kardelen yüzde gördüm, Baharýn meltemiyle, firkati sözde gördüm, Elifi bir fermanla, hükmü veren sen olma…
Zühreyi yýldýzýna, sarýlmýþ olan insan, Kahrý zindan ederek yok ise ona mekân, Halini arz etse de, piri de olmaz sultan, Elifi bir fermanla, hükmü veren sen olma…
Elifsin sen inayet, müþtaký dilde gören, Kar tanesi içinde, halini halde gören, Bir akýla inanýp, sevdayý selde gören, Elifi bir fermanla, hükmü veren sen olma…
Görülmemiþ bilirim, serçeþmeden yüzlerin, Ehl’ibeyt çizgideki, muþtakiden misalin, Ebruya çalar iken hançer olan gözlerin, Elifi bir fermanla, hükmü veren sen olma…
Bilirim ben emsal yok, atýfetsin sen yarým, Divana girmek için, varacaðým tek darým. Sevmiþ seni bu gönül, narýndan olan harým, Elifi bir fermanla, hükmü veren sen olma…
Þahin Hanelçi 07.12.2009 Albania Sosyal Medyada Paylaşın:
Şahin Hanelçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.