SONSUZ SEVGI
Bir sonbahar akþamý
çekip gittin...
Tüm þehir aðladý ardýndan..
Yaðmurlarým dinmedi
aðlamasý hiç durmadý gökyüzünün…
Sonbaharýn aðaçlarý ile birlikte
ben de yaprak döktüm..
Düþen her yaprak
rüzgâra tutulmuþcasýna
yüreðimden koptu savruldu sanki...
Acýsýný duyuyorum hala
yapayalnýz geçirdiðim günlerin..
Yerini kimsenin dolduramayacaðýný
bilerek...
Zaten, bunun arayýþý içinde de
deðilim..
Sadece sonunu bildiðim bir aþkýn
macerasýna kapýldým...
Ýmkânsýzlýðýný bilebile girdim
bu yola..
Çünku; kalbime söz geçiremedim..
Seni sevdiðim için piþmanmýyým?...
Hayýr! Asla...
Bilerek sevdim,
sonu olmayan bir aþk
olduðunu bildiðim halde sevdim,
iliklerime kadar sevdim,
seni, senin bile anlayamayacaðýn
bir biçimde seviyorum hala...
Unutmanýn
ne kadar zor
olduðunu öðrendim,
yaþayarak...
Gözyaþlarým eþlik ettiler
Kalbime
sensiz her gecenin sabahýnda
yalnýzlýðýmla birlikte...
Biz olamamýþýz hiç,
sevmiþim, ama sevilmemiþim..
Sevdalar vuslata kalýrken,
umut, yýldýzlar kadar uzakmýþ benden
bir þeyleri almýþlar
o yürekte kýrýntý kalmamýþ meðer.
Bende ise;
puslu gözler ve
geçmiþe bakmaya
cesaret edemediðim
bir aþk acýsýnýn kýrýklarý kalmýþ, kesikler içinde...
Ama adý duruyor yüreðimin derinliklerinde
Adý ne derseniz, söyleyeyim onu da,
Sonsuz sevgi...
Evet, bunun adý sonsuz sevgi..
ÞÝÝR DOSTU
VÝLDAN GÜLDAÐLI
04.12.2009- 23.15
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.