Sen sevgiyle arana mesafeler koyarken yüreðindeki umutsuz kanamalarý bana bulaþtýrýp Güzelliðinin arkasýna gizliyordun Yalnýzlar rýhtýmýnda rol alýyordun kendince Kapamýþtýn tüm kapýlarý kendi dünyanda yaþýyordun
Ben ise pembe düþler kurmaktaydým seninle
Sen kimsesiz ve kimliksiz bir aþk besliyordun içinde tüm hayal kýrýklýklarýný cebinde taþýyordun Buzdan bir duvar örmüþtün kendine karanlýklarda Bocalýyordun kendi içindeki mevsimlik düþlerle
Ben ise hayallere sarýnýp ýsýnýyordum seninle
Özlemle bakýyordum sizin sokaðýnýzdaki pencereye Büyüyüp devleþtiriyordum büyük okyanuslar gibi Sen ihanetleri affedemiyor kendinden bile kaçýyordun Kendi içinde dallanýp budaklandýrýyordun acýlarý