Güneş Işığı

Daðlarýn ardýndan vurur þavkýný,
Buluþur toprakla güneþ ýþýðý.
Geceye nazire, hem de arkadaþ,
Oluþur toprakla güneþ ýþýðý.

Herkes uykusunda, odur yol alan,
Her daim, her yerde aydýnlýk olan…
Ýþte gerçek budur, baþkasý yalan,
Çalýþýr toprakla güneþ ýþýðý.

Karþýlýk beklemez, vermektir özü.
Bütün âlemlerin biricik gözü…
Ana þefkatiyle kucaklar bizi,
Gülüþür toprakla güneþ ýþýðý.

Kimimiz þikâyet ederiz ondan,
Kimimiz afiyet dileriz ondan.
Tarlaya bereket bekleriz ondan
Alýþýr toprakla güneþ ýþýðý

Hem suya ulaþýr, hem de havaya.
Sýcacýk bir sevgi, huzur yuvaya…
Daðlarý yeþertip, verir ovaya;
Doluþur toprakla güneþ ýþýðý

Gazabý çetindir, taþlar da erir
Dinlenmez hiç bir an yürür de yürür
Sakýnmaz kimseden, verdikçe verir
Bölüþür toprakla güneþ ýþýðý

12/2009/Konya




Sosyal Medyada Paylaşın: