KANAYAN BİR GÜL GİBİ
Bir teselli vermiyor, yaþanan hatýralar.
Yine gönlüm hüzünlü, yine dünya bana dar,
Beni mahzun býraktý, esip gitti yel gibi,
Baþýmdan gitmez bela, yüreðimde yara var.
Onda tatdým sevdayý, onunladýr devamý,
Kendine mecnun etti, o muktedir eyyamý.
Ýçimdeyken varlýðý, uzak durur el gibi,
Sevene bunca þiddet, bunca hiddet revamý?
Þimþeklerle dolarken gözlerimin bulutu,
Yeþermeye yüz tuttu, çöldeki aþk umudu,
Damla idim ummana, sürükledi sel gibi,
Muhayyilemin hýzý, yýkýp geçti hududu.
Gözlerimin önünde raks ederken edasý,
Kulaklarýmdan gitmez, sevgilinin sedasý
Her mýzrap dokunuþta titreyen bir tel gibi,
Ah ederek an be an inler gönül semasý.
Kýrýk dökük güfteler yarým kalmýþ besteler,
Savrulup gitmekteler topladýðým desteler.
Her bir zerrem yaralý, kanayan bir gül gibi,
Bülbülleri dinlerken hep ilahi sesteler.
06.12.09……….Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.