Şehr-i Van

Kelimeler düzdürüyor adýna,
Üçlük misalidir asl-ý,
Aþiret kavgasýna urgan geçirmiþ,
Ahmed-i aþka sürülen gerdaný...

Eri ayýrmýþ kadýnýndan bir sýnýr,
Toprak altý haberleþmeler kafi,
Dava telgraflarýnda yasaktýr aþk,
Ve aslýna uygunu muhkem dir ...

Küheylan koþuþu’dur bir ocaða düþen,
Açýlan kapý hurdahaþý kabul görmez,
Edep biter ise bir sýnýrda,
Þekline uygun olaný haya ile yiðiþliði’dir...

Tandýrý yaktýran güneþtir iþte!
Kaynar sohpet,daðlar lavaþlarý,
Çaya banýlmasý tufan deðdirir keyf-i lere,
Ýþler aþlar koydurur bu aþk ev-li lere....

Kadýn,rahmine düþüremezse bir cenin,
Cerihanlar doðuracaktýr elbet,gece evveli!
Erguvan isteklerini sunar kadýnýna eri,
Ölü þehvetine teslim eder bedenini...

Çeþmeleri baþýna taze kýzlarý düþürür,
Ve erleri düzülür kokularýna,
Gözlere örülür sevda manidarlýðý
Bir bakýþla eda süzdürür Ahmed-i’n baðrýna...

Haylazlýðýna düþürür malihulya’lýðýný
Erguvanlar kýrpar ruyin vakitlerde
Ve baþýný yastýðýna isteyiþi pek ayan!
Asil libaslar sahibesi bir Dilan!

Sonrasý bir düðün patlar Karaaðaç’ta
Beraberinde tellidir atlar gelin ile
Ahmed-i’n kalbi göðe nebeanlý’dýr,
Erguvanlar düþürülür baþýndan asil kadýnýn...

Serenatlar konulur sevdalý baðýrlara,
Yedi köy ötesi omuz vurur Koçari safýnda,
Ve namus sesi sýkýlýr sükutluðun havasýna,
Altýndan bir kuþak sarýlýr aþirat þanýna...

Bir semendere yeðlenmiþ geliyor,
Edebi parlýyor gögsüne yakýn baðrýndan
Avuçlarý nihan davalar tutmuþ,
Omuzlarý göge yakýn bu adam....

Asl-ý Ahmed-i,
Yurdunda asil muhsan’ý arýyor,
Teberrisiz yemin ile kurulmuþ döþeði,
A’rat baðýr ile namus þehri Van’dýr diyor...
Hülya ACET
Sosyal Medyada Paylaşın: