ETMÝÞSÝN
Her insan kendi dünyasýnýn tanrýsýdýr!
Sen kendini kendi dünyanda þeytan etmiþsin,
Ey þeref-i mahlukat! þerefli yaratýlmýþtýn,
Sen þerefi kendinden def etmiþsin,
Özün saf, su ile topraktýr!
Sen kendini çamurdan beter etmiþsin,
Ruhun nurdur ,nur ise yaratandandýr,
Sen ruhuna azap etmiþsin!
Cennetteki en güzel çiçek senin adýn!
Sen kendini cehennemde ateþ etmiþsin.
Ýffetin en büyük deðerindir,
Sen kendini züleyha etmiþsin!
Damarlarýnda akan asil kandý!
Sen kanýný , kansýza hibe etmiþsin.
Dünya dediðin yalandan üç gündür,
Sen bu yalana biyat etmiþsin.
Sen ne idin kendini ne etmiþsin!
Gecede parlayan yýldýzlarla,aydýr
Sen gündüzde yüzünü kara etmiþsin.
Adamýn adý çýkacaðýna caný çýksýn demiþler!
Sen adýný dokuzdan fazla etmiþsin.
Büyük balýktýr deryada kücük balýðý yutan!
Sen kendini hayat deryasýnda yem etmiþsin.
Çiçekte güzel olan güldür,
Sen kendini gülde diken etmiþsin.
Yerinde aðýr olan taþtýr,
Sen kendini taþta toz etmiþsin.
Yüzüne bakan derdi ki güneþtir!
Sen yüzünü balçýk etmiþsin!
Kibir kin en büyük düþmanýdýr insanýn,
Sen bunlarý kendine arkadaþ etmiþsin.
Fahiþedir bedenini parayla satan,
Fahiþeye sözüm yok
Sen ruhunu bedelsiz pazar etmiþsin!
Sen kendine ne etmiþsin!
Þimdi sorarsýn kendi kendine?
Bu leylasýz neden böyle der kendime!
Git aynaya bak!
Görebilir Ýsen,
Tükür kendi yüzüne...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.