Hasta düştüm.

Hasta düþtüm,
tutmadý dizlerim.
Çarpýntým arttý,
sýklaþtý nefesim.

Fena yatasým var,
kalkmamacasýna...

Aç karným,
ama mecâlim yok ki
hazýrlayayým.

Hadi hazýrladým,
kim yiyecek?

Ona bile yok hâlim...

Belimde tutulmuþ,
omuzlarýmda,
çamur gibi aðzým...

Biraz uzansam þöyle,
sýrt üstü,
ayaklarýmýda
kaldýrsam hafif.

Sýzmýþým...

Akþam okunuyordu
yattýðýmda,
bir kalktým ki,
saat bir olmuþ.

Gece yarýsý...
Pek sessiz her yer.

Her zaman dinlediðim,
radyo kanalýný açtým hemen.
Dünden tarhana yapmýþtým.
Artmýþ bir tabak kadar,
ýsýtýverdim.

Ýçemedim...

Ýçim yanýyor!

Su...
Ýyi fikir.

Yok,
yok yok,
suda devâ deðil
yangýnýma.

Bilirim kendimi aslýnda,
dayanamam ki yalnýzlýða,
hasta olurum hemen...

Anladým,
ben yine,
insan özlemiþim.

Yani seni,
güzel annem...


01.35 - 5 Aralýk 2009
Baþakþehir - Ýstanbul


Sosyal Medyada Paylaşın: