İnce a’dan Şapkasını İsteyen Kadın: Fragaria Vesca

En çok, bir denizin güvertesinde kýrýlýrdý kalplerimiz Vesca
seni orada ne zaman öpsem,
mandalina kokardý þaraplar.
her kaçýsýnda adýmlarýn uzaklaþan bir atýn nal sesleri gibi kýzgýn
ve biraz daha paytak.
sedef sertliðinde geçen soðuðun, incitirdi.
incinirdi göðüm alabildiðine.
incinirdi ishak.

Gözlerini seviyorum, evet.
ama ben senin en çok cinayet mahalline vuruldum.
delilleri toplamak için eðiliþine,
yerdeki ayrýlýk izini silerken çýkardýðýn gözyaþý sesine,
ben o tedirginliðe vuruldum.
üzerimi örtmeleri için bilerek unuttuðun isimsiz aþk mektuplarý
savrulurken çoktan uzaklaþtýðýn sokaklarda
ben en çok, kalbimin yerini biliyor olmana vuruldum.


Ýnce a’dan þapkasýný istemeye benzemiyor yaðmurlar Vesca.
daha kývrýmýnda sabahlayacaðýn yumuþak g’ler var.
kan kokusu var daha balýkçý düðümü ellerimde.
ustanýn çýraðýna söylemediði üç sey gibiydin;
öðrenilmemiþ,
paylaþýlmamýþ,
ikinci bir fikre yerleþmemiþ.
gittin!

Ýsmini bilmediðim þehirlerden,
ellerime kadar uzuyor þimdi boynundaki floþ.
mevsimler ormanda öpüþüyor.
hayâl;
biz de bir sokranýn gölgesinde.
eyyyy gülabdan!
sen söyle;

“Neden herseferinde bu kadar çok özleniyor giden?”

Oysa kimse kimsenin bir þeyi deðil
herkes hâlâ görünürde münvezi.
saçlarýn hep daðýnýk kalacak o þehirlerde Vesca.
bir cesetin etine saplanmýþ halde gömüldü
o çok sevdiðin firketen.

Ýnan artýk hiç sabah olmayacak
takunya sesleriyle uyanacak mezarlarýndan ölüler.
bir flânel üzerinde devlet tarafýndan isimsiz bir matbaada basýlacak
açýk býrakýlmýþ bir ev telefonu gibi hayata hep meþgul
hayatý hep meþgul yaþayan gençliðimiz.

Ellerini seviyorum Vesca,
ama ben senin en çok yüreðimi söke söke gidiþine vuruldum.
bir hedef tahtasý oldum,
örümceklerin büyüyüp kader olduðu masallarda.
her masalda bir sindirella var sandým çocuk gibi
geri aldým þehirdeki tüm saatleri, tüm masallarý.
bir çift kunduraya vuruldum.
seni benden baþka bulabilecek bir prens yokken
arabaný çeken atlarýn ayaðý kýrýldý o gece.
benim de kalbim.
onlarla birlikte kör bir köþede vuruldum.



Delikdeþik göðüm,
sular yükseldi.
boyum Vesca , adýnýn son harfi kadar.
yani bize kalan, bozbulanýk bir ölüm.
biraz terkedilmiþlik meselesi.


Tek farkýmýz,
sen mezar taþýmda “sebeptir” diye adýný görünce,
mezarlýðýn ortayerinde mutluluktan havaya uçan bir cephanelik / sað
bense, firketeni kullanarak gizliden cennetin kapýsýný açmýþ
baþýnda sarý halkasý, elinde liriyle kalpsiz bir adam / ölü.


Necmettin TOPÇU



Sosyal Medyada Paylaşın: