Bir sýrdaþýn mý var gecenin en ince kara çizgisine gizlenmiþ? Sen yine yaþanmýþlýklarýn yangýnýnda küllenmiþ anýlarla sarmaþ dolaþ. Anýlar senin yorgun kalbinde haykýrmakta can haraþ. Tutunabildiði kadar tutunur, hayatýn cýlýz ýþýklarýna týrnaklarýn. Ýçlerinde kan kýrmýzý özlemler, özlemlerden yýpranmýþ tutkular var. Paylaþmazsan hüzün çanaðýndaki þarabýný dostlarla yudum yudum; nasýl yok olacak fýrtýna renkli sancýlar ve hançer ucu gamlar. Ýçine gömdüðün acýlardan patlayacak her an o yakýcý volkanlar. Omuzumun bir köþesinde yer açtým gözyaþlarýna; kenarý gelin çiçeði iþlemeli mendilinde hazýr. Sýrdaþýn ben olayým umuda kapadýðýn kapýndaki düþlerinin, fýsýltýsý yayýlýrken karanlýða gizli aþklarýnýn sýrdaþý ben olayým. Mühür vurarak dilime savurayým sýrrýný gökyüzündeki en uzak derinlere.
ALEV YAVUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.