Hoppala oldu bu yalan dünya,
Deðer vermek yetmiyor bir kýza,
Zindan oluyor yaþam son olunca,
Hiç deðmiyor deðer vermek kýza…
Naza çekenler, zamanla anlarlar,
Almayan uzun zaman yaþananlar,
Gönül umutla kendisini hep arar,
Deðer vermek istemez ama neyler…
Sevgini verirsin anlatýrsýn,
Ýster özlemler artýk sonlansýn,
Olmuyor gerçek seven ne yapsýn,
Çok deðer veriyorsun anlatamazsýn..
Baðlandý mý fazla baðlanýyor insan,
Sonu gelmeyince oluyor hüsran,
Acýlar veriyor istemesek de yaþanan,
Sonu gelmeyen sevgilere el aman…
Kalbini verirsin kendi elinle,
Sevgilerin kalýyor artýk seninle,
Verdiklerin gidiyor artýk kalmýyor elinde,
Sona varmayan sevgiler benim neyime,
Gel geç dünyasý iþte burasý,
Sonunda olunuyor yaþam maskarasý,
Olmuþsun sevgilerin fukarasý,
Ne yapalým görülecek bundan sonrasý..
Aðlamalar inlemeler fayda etmiyor,
Güleyim desende içinden gelmiyor,
Ýçinde olanlarý hiç belli etmiyor,
Ne olursa olsun hayat devam ediyor..
Oldu bir kere dersin kenara atarsýn,
Yeni umutlarla yarýna yine bakarsýn,
Kimse yok yanýnda hep yerinde varsýn,
Gönül bu yaþanýyorsa hayatta varsýn..
Yaþamda var olsun yok olmasýn sevgiler,
Kendin istemesen de gönüller hep sever,
Ne yapalým yaþamda hayat akýp gider,
Umut diye, diye ömür yok olur gider…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.