Benim Adım...
Bir adým, iki adým, üç adým...
Bunu saymakla geçti hayatým.
O kadar dalmýþým ki unuttum
Bu arada, neydi benim adým?
Þaþkýnlýklar þaþkýnlýk üstüne.
Farkettim, gün doðmuyor üstüme
Güneþin bana olan kastý ne?
Gün tamam, ben yine yarým kaldým.
Ýçimde sýkýntý var tarifsiz,
Herkes gitti, kaldým ben bir ýssýz,
Yürekte umutlarým umutsuz
Ýyiden iyiye kaçtý tadým.
Ýçimde bir fýrtýna ki dinmez,
Ben ölmeden bu ateþler sönmez,
Ýnsan ya bu, kadir kýymet bilmez,
Bilir sandým, sandým da yanýldým.
Gönlümden dalga oldum taþtým da,
Peþinden koþup koþup düþtüm de,
Kapanmýþ yaralarým deþtim de,
Deþince adýmý hatýrladým:
Biçâre Âþýk’týr benim adým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.