Aydýndý fikirleri. IÞIL IÞIL dý gözleri... Çelik gibi bir yürek taþýyordu.. Erkekleri kýskandýrýrcasýna. O bir Türk kadýný. Yiðit bir köy öðretmeniydi. Ata’sýna dil uzattýrmaz, Yýlmazmý yýlmazdý. Ülküsü yükselmek Ýleri gitmekti.... Adý gibi ýþýl ýþýl dý gözleri... Varlýðýný Türk varlýðýna armaðan etmiþti. Onbaþý Halide’leri, Kara Fatma’larý örnek almýþtý kendine.... Cumhuriyet di sevdasý. Ýnanýlmazdý zekasý.. Kim durdurabilirdi ki onu, Kim alabilirdi elinden MUSTAFA KEMAL’inden "Kendisine armaðan edilen haklarýný.." Yiðitti o, Anaydý o... Iþýl ýþýl dý gözleri... Yakalamýþtý çaðý.. Kastý kavurdu ortalýðý Kim cesaret edebilirdi ki o’na YASAK KOYMAYA.. ELBET! ELBET! Hadlerini bildirecekti onlara Ne sanmýþlardý ya...
MEHMET FÝKRET ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.