ÇIĞ

Çýð gibi düþtü kalbime bu terkediþin;
Öyle birden, öyle soðuk, öyle yýkýcý.
Ondandýr üþümem kardan hep için için;
Karlar donuk, kýþ çok soðuk, hasret yakýcý.

Öyle rahattýn giderken ve öyle gamsýz.
Söyle ne götürdün benden, kaldým amansýz?
Bu hasretlik de ne böyle yersiz, zamansýz?
Nerde o sen, unutulmamaya duacý?

Artýk yok nereye gitsem ardýmca bakan.
Döndüðümde ak teninde bana mis kokan.
Neydi seni bu derece kalbime sokan?
Þimdi unutmaya bulunmuyor ilacý.

Ne sihirdir, ne büyüdür anlayamadým,
Senden baþkasýna gönül baðlayamadým.
Gurur yaptým, istesem de aðlayamadým;
Attým, içimde köklendi bir derin sancý.

Senden ayrý olmadý hiç, olamaz asla.
Ama öðrendim yaþamayý ben bu yasla.
Dönme yarým kaldýðýmýz o eski fasla,
Gönlüm artýk sahte sevdalarda kiracý.

Suskunluðum kalbimin derinliklerinde.
Yokluðunda hasret sancýr iliklerimde.
Devran dönüp mahþer ödeþmeliklerinde
Soracaðým, hani hep benimdin, yalancý!
Sosyal Medyada Paylaşın: