Sen... Kimsesiz kalabalýðý, sessiz çýðlýðýyla sevdiðim... Küçük küçük ýþýklarýn aydýnlattýðý karanlýk sokaklarýyla, Tüm zamanlarým uykuya daldýðýnda sevdiðim...
Sen... Ay ýþýðýnda denizin karanlýk sularýna yansýyan gerçeklerden, Düþlerin masallara sýðýndýðý gecelerden kalma... O geceler gibi sevdiðim...
Sevgi arsýz bir duyguydu. Hele benim tenime, sözüme, gözüme yerleþtiðinde... Sýnýrlar siliniveriyordu. Deðiþmek... Zamanla her þey deðiþiyordu, evet. Ama uzun sürenler... Ne olup bittiðini anlayamadým çoðu kez. Uzun süren deðiþmeler bir anda çabuklaþtý. Þimdi çok baþkayým. Kendime yabancý...
Sen... Ýçimde sýzlayýp duran en büyük yaram. Dilimin ucundaki söylenmemiþ sözlere kanayan... Gözlerinden uzak akþamlarda dinlediðim þarkýlarla canlanan...
Sen... Ay ýþýðýnda denizin karanlýk sularýna yansýyan gerçeklerden, Düþlerin masallara sýðýndýðý gecelerden kalma... O geceler gibi sevdiðim...
Deðiþtim... Sevgi arsýz bir duyguydu. Hele benim tenime, sözüme, gözüme yerleþtiðinde... Ýsmine, cismine de ihtiyacý yoktu. Yalnýzdý. Sen gibi, ben kadar... Yalnýzca rengi vardý. Sonsuz yüksekler, sonsuz derinlikler gibi... Sevdiðim, sevdiðin gibi... Mavi... Sosyal Medyada Paylaşın:
ArtemiSelenE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.