Okyanus kadar aş(k) kendin/i/e

Kaptan gene ayný pirinç
Kurutulmuþ balýk
Býktýk artýk;
Bize vadettiðin
Zengin ülkenin kýyýlarý,
Söyle nerde.

Dinleyin hey kýsa zevklerin prensleri
Bu hýrçýn dalga daha yeni
Üç gün bile olmadý çýkalý
Deniz hemen vermez, her istediðini
Sabýrla beklemeli

Suratlarda haþin, sert bir rüzgar
Umut yüreklerde erimekte
Yorulan yürek,
Bunca derde bulanmýþ;
Vurdukça geçen zaman
Ta içlerini titretmekte.

Kaptan:
Kendi ile bir barýþta deðil,
Müthiþ bir savaþ sürmede.
Ýçin için kendini yakmakta bu ateþ.
Bunu bilse þüphe ve korku tayfasý,
Yakacak tüm gemiyi,
Bir saniye bile düþünmeden;
Koskoca su bile söndüremeyecek.

Kaç zaman geçti fýrtýnalarda,
Ne kaptan vazgeçti direnmekten,
Ne tayfalar diþ bilemekten.
Ama zafer inananlar içindi.
Lider olmak tüm cesareti bir yürekte toplamak,
Herkesten çok korkarken,
Þüphe etmeden;
Ýleri diyebilmekti.

Karanlýk fýrtýnalý geceler
Tatlý suyun, tuzlu suyula karýþtýðý
Gözlerde umudun bittiði anda,
Karanlýðýn en son noktasýnda
Kara göründü,
Sabrý kadar büyüdü kaptan,
Haklýydý.

Büyük kaptanlar gibidir,
Mutluluk yolunun yolcusu.
Engeller, zorluklarla eþtir
Gelecek mutluluk.
Bir zaman içinde piþtikçe sevgin,
Bilirsin sevginde büyür
Aþk kaptan olmaktýr okyanusta ve büyümek onunla

(Kasým 2009)
Sosyal Medyada Paylaşın: