Hepimiz sevdalardan geldik Yorgun, harap, biçare. Baþta saflýðýn açýlan kara gözleri gibi Ne kadar kýrmýzýydý güller! Kalbimiz nazlý mý nazlýydý. Meltemler fýrtýna gelirdi o zamanlar. Yorulmadýk, býkmadýk Sevmeden sevdik sandýk. Sevdiðimizde anlamadýk. Ne çok sevdik, “yýllar giremez” dedik, “Eller giremez” dedik. Ne þarkýlar söyledik, Ne danslar ettik, Ne ne vaadler verdik. Dört mevsim, bir mevsimdi o zaman. Hep güneþli, hep sýcak. Anlayamadýk Bir saniye sonrasýnýn mazi olduðunu. Yaþamadýk ki yalýnlýðýný yalnýzlýðýn. Sevgili hep bizim sandýk Kýrýlmazdý sevgili ne kadar hoyrat olsak. Ölmezdi sevdiklerimiz, Harcadýk umudu, aþký, Harcadýk bir nefeste hayatý, Harcadýkça arkasý gelecek sandýk. Anladýk Çok geç oldu bazý þeyleri, “Niye daha çok bakmadým O zeytin gözlere?” "Niye kýymetini bilmedim Aðlayan yüreðin?” dedik Hasret kaldýk Yaþayýp da hakkýný veremediðimiz hayata “Þimdiki aklýmýz olsaydý” dedik. Yaþamadýklarýmýzý özledik Yaþadýklarýmýzdan çok... Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.