Anlama acýsý bu cana ölüm mayasý, Gözlerimdeki hüznün cansýz yurduna bir bak! Çevremde yeþil öksüz bahar ölü kopyasý, Sensizliðin özümde çarpan nabzýma bir bak!
Ne nisyana imkân var ne anmaya takatim, Hayalindir beynimde çakan bu yýldýrýmlar, Yollarýn çýkmazýnda, halimden tek özetim; Yokluðunun öldüren bedeli bu sancýlar.
Ne ölmeyi bilirim, ne yaþamayý burda, Ateþten bir temasla yakýyor bu yalnýzlýk, Ýnsanlar öldü sanki yeryüzü boþaldý da; Bir benim arza kalan en büyük kalabalýk.
Ellerin o ellerin kalbimi okþar gibi, Duyularýmda hâla nefesin sevgi sesin, Sanki birazdan yine çýkar gelirsin gibi, Hayalimin sýlasý, özümün gurbetisin.
Merhametine verdim seni Rahim Allah’ýn, Doðman için yeniden, Muhammed’in yurduna, Teslim olmak ne güzel emrine Yaradan’ýn Sana Cennet umarý yalvaran ellerimden…
Ensemin örsünde arz; yontulurken bilinse, Bilseydi de insanlar, anlamazlýk çekilse, Ve müjdeyi be anam kor baðrýmda gizlesem, Vuslat gününe kadar, günlerimi beklesem...
Z.Abidin TOPRAK Sosyal Medyada Paylaşın:
dikey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.