Kar altýnda umudum Bahar gelende gel Gel ki seyrana dursun çiçekler
Don vurmuþ tomurcuklarý Dallarýn boynu bükük Kar altýnda umudum Baþ ucumda ölüm
Yaþam aðýr Gözü kör olsun fukaralýðýn Analarýnýn eteklerinde Ayaz yanýðý, kavruk çocuklar Açlýðýn döþünde elleri Taþ kesmiþ memeleri kadýnlarýn Ocakta isli bir kazan Kazanda kaynayan umut Yüzü düþmüþ kireç duvara Benzi soluk bir adam
Gün çoktan indi Karlý daðlarýn üstüne Göðün kýzýllýðýnda El ayak çekildi çoktan
Ah karanlýðýn üstüne çöktüðü Bu toprak damlý evler Kar altýnda bu köy Kaðýdým, kalemim Hayata yenik düþen kitaplarým
Ah bu çocuklar Kara yazgýlý kadýnlar Ýlmeði boynumda yaþam Kendi ellerim celladým
Direncim, umudum Gel a gülüm Gel karlar eriyende Bahar gelende Umudum tükenende…
Eyüp Doðru Ekim 2009 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
eyüp doğru Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.