Bir bahar günü ama.......

Aðlýyordum
Gözlerimden akýyordu yaþlar
Dudaklarýmdan süzülüp yüreðime iniyor
Bir hançer gibi saplanýyordu

Bir bahar günü kaldýrýn baþýnýzý dikin gözbebeklerinizi
Gökyüzüne
Kimbilir ne kadar mavi görünecek gökyüzü yüzünüze
Ne kadar hoþ ve parlak
Bir de bana sorun siz
Benim için gökyüzüne bakma zamaným farketmiyor
Ne zaman kaldýrsam baþýmý diksem gözlerimi
O derin dipsiz gözbebeklerimi, gökyüzüne
Ýçime en kocamanýndan bir aðrý saplanýyor
Aldýðým nefes bile acýtýyor yüreðimi
Çünkü mavi göðü görme hayaliyle beslenen yüreðim
Hayal kýrýklýðýna uðradýkça her defasýnda ben
Kesintisiz hüzün salgýlýyor içime
Ýçerimde salgýlanan bu hüzün mahfediyor beni
Sanki tüm vücut fonksyonlarým duruyor
Bir an düþünemez duruma geliyorum
Sonra duyamýyorum
Ardýndan yürüyemiyor , konuþamýyorum
Ölü durumuna gelmekten bile zor bir durum.
Sadece göremediðim için yaþatýyorum kendime bunlarý
Gökyüzüne hasret kaldýðýmdan biliyorum
Ama sakýn kýzmayýn bana, kýzmayýn neolur, kýzmayýn iþte
Bi bilseniz ne kadar yüreðimi acýtýyor bu durum
Býrakýn gökyüzünün mavilðini görmek
Annemin gözlerini, annemin kucaðýný görmeden yaþamak............


Sosyal Medyada Paylaşın: