Doðmayan günle birlikte Annemle uyandýrýlmýþtýk Çatýsýz damýmýzda Baykuþlar ötüyordu Küçük kardeþimin Aðlayan sesini duydum beþiðinden Sonra Uðursuz diller anlatýrken Anladým Aðladým Çok ýslandým Babamý vurmuþtu serseriler Sobasý duman tüterken komþu evlerin Düþlerimizi çalmýþtýlar Ateþin kor nefesi yuvamýzdaydý Artýk Anlamýþtým çileleri açacaktýk Kaderin karýþýk anahtarýyla Yaþamak bir ödeme þekli olmalý Dedim anneme Entarisini çiðniyordu gözleriyle Duymadý Anlamýþtým ki O’ da yoktu Yýllar sonra yine Doðmayan bir günle Kardeþimin haykýran sesi geldi Koþup baktým Bu defa beþiðinde yoktu Ansýzýn Ýstanbul minarelerinden birinde Sela sesi yükseldi Ýþte o an anladým Aðladým Kalbimden ýs/ka/landým Annem kalbini ayaza döndürmüþtü Baktý Sadece bakýp yüzüme dokundu elleriyle Kardeþimi seviyor Sanki O ’nu okþuyordu Ve Ay zamansýz bir vakitte Annemi de topraða ödedim Borcum bitti mi Anlamadým Aðladým Çok yandým Ýþte o gün bugündür Güneþe asýlý kaldým ben...
***
Nurcan Talay 08.10.2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülserçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.