Mevsimsiz saatlerde özlemine beþ kala artýk geceler; bu eller tutmayacak hiç ellerini. Vuslat demir atmayacak gül pembesi tenine. Menekþeler açmayacak morlarýný göz bebeklerine. Hýçkýrýklarý çoðalýrken yüreðimin sus diyenlere düþman kesilecek sesim.
Kollarým boþluðu senmiþsin gibi saracak. Uçurtmanýn ipinden, merdiven yapacaðým yalnýzlýklara. Haydi yuvam! dök terlerini özlem sancýlarýnýn, üzerine kan rengi þaraplarý dök yürek depreminden aðlayan bülbülleri zil sesi yap kapý çýngýraðýna.
Sonra kývrýl üþüyen sokak çocuðu misali döþeðe; yangýn yeri yanaklarýnda, gözyaþlarýnýn tuzuyla eðlen. Saatler sana inat dört nala koþar sabahlara, uykuyu çalarlar göz çapaklarýndan. Alýþ sancýna, barýþ hasretle süren günle Yaþam hepimizi yaprak gibi fýrlattý iþte bir köþeye.
ALEV YAVUZ 29/09/2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.