Öğretmenim, helâl et hakkını.
Belletenim, öðretenim, öðretmenim…
Affet, lâyýk olduðun bir düzen kuramadýk,
rahat ettiremedik seni bu memlekette… Tâyin ve sürgün belâsýyla geçti,
gençliðinin en güzel yaþlarý.
Üç-beþ parça eþya, onlarca yürek yarasý ile,
il il, ilçe ilçe gezdirdik ve yorduk seni.
Rahat ettiremedik…
Her iktidarda deðiþen, sözüm ona yenilenen müfredatla,
bildiðini unutturduk, sil baþtan karman çorman ettik aklýný.
Suçu sana yükledik sonra, tüm memleket pek kabahatsiz sanki…
Hak aramana bile tahammül edemedik,
Meydanlarda horlandýn, kovalandýn, coplandýn…
Affet, lâyýk olduðun bir düzen kuramadýk,
rahat ettiremedik seni bu memlekette… Öðretmen bekâr hanýmsa kolay eþ buldu da, ya erkekse,
maaþý yetmez ev geçindirmeye diye, kýz bile vermek istemedik.
Öðretmenim sen elinden gelenin en iyisini ettin,
ama biz sana millet olarak çok ayýp ettik.
Ýyi birer öðrenci deðildik zaten, iyi birey, iyi insanda olamadýk…
Yakýþmadýk verdiðin emeklere, öðrettiðin güzelliklere, affet…
Sen yýlmadýn, çalýþtýn, çabaladýn, okudun, okuttun, bölüþtün, paylaþtýn.
Bir þýmarýk çocuðun küstahlýðý, gammazlýðý ile cezalar aldýn,
sürgünler yaþadýn, yetmedi linç edilircesine dövüldün,
masûm öðrencilerinin gözleri önünde, vuruldun, ezildin,
yerlerde sürüldün, vazgeçmedin yine yolundan…
Affet, lâyýk olduðun bir düzen kuramadýk,
rahat ettiremedik seni bu memlekette… Kirlenmeden, onurunla dimdik, tamamladýn meslek hayatýný.
Namusunla, örnek bir yaþamla emekli oldun, sonra ne oldu peki?
Affet öðretmenim, utanýyorum, helâllik istemeye dilim varmýyor,
ne diyeyim bilemiyorum, elim ayaðým dolanýyor, yüzüm kýzarýyor…
Emekli ikrâmiyesi alay eder gibi,
alma hayâlini kurduðun evin peþinatýna yetmez…
Sende evlât büyüttün, hayýrlý olsunlar istedin.
Güç kanaat geçindin, kimseye de minnet etmedin…
Öðretmenim ellerinizden öpüyorum,
kusura bakma nolur, gözyaþlarým ellerini ýslatýrsa.
Yüzüne bakmaya utanýyorum,
Hakkýn çok üzerimde, ödeyemem biliyorum,
Ama seni çok seviyorum…
Allah binlerce râzý olsun senden,
ne bildimse baþý sensin…
Azizsin, yücesin, deðerlisin, baþ tâcýsýn öðretmenim. Hayýrsýz öðrencin, ben,
Neyzen Muharrem Dere…
23.45 – 24 Kasým 2009
Ýstanbul - Baþakþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.