ANNE

Varlýðýnla uyanmayý özledim her yeni güne.
Aðlamama bakma sen, üzülme anne.
Alýþamadým bir türlü sensiz geçen günlere.
Elimde deðil, biçareyim, ne yapayým anne?

Boðazýmda düðümleniyor her þey gene.
Sensiz geçen günlerim oldu birer sene.
Akýl erdiremedim hala bu gidiþine,
Sensiz ne yapacaðým,bilmiyorum anne?

Umudum ol,gittin ama gene gel anne.
Deðsin gene o güzel ellerin ellerime.
Uyut koynunda, defalarca ninni söyle.
Söz vermiþtin, býrakma beni, ne olur anne.

Kavuþacaðýmýz günü beklerim ille de.
Gülen gözlerini özledim anne.
Hep yanýmda ol, sakýn gitme bir yere.
Son nefesimi vereceðim günde bile.

Üzülme ama, caným acýyor anne.
Gülerdim gene senin bir tebessümüne.
Bakmaya doyamýyorum artýk resimlerine.
Onlar da yetmiyor ki hiç senin hasretine.

Yýllar geçer, ömür biter de bu acý bitmez.
Gittiðim her yere benimle gelir anne.
Bakarsýn kýzýn büyür, ecel ona gelir de,
Seni görünce bu acýsý diner; o da belki anne...

Sosyal Medyada Paylaşın: