Gel Efendim Dinle Gel, Nalev-ü Feryadımı

Bir yere gidermiþ ya, güneþ. Aydýnlatmaya,
Unutmazmýþ ya, ýsýtmayý da.
Özünü geceye verirken,
Tüm evren.
Sözünü hiç unutmazmýþ ya, güneþ. Gittiði yerde,
Kalamazmýþ da yine gelirmiþ ya,

Kaç kez gittin sen? Kaç kez?
Ne ýsýndým senden, ne aydýnlandým.
Aralýk güneþi gibisin.
Ama biliyorum ellerin sýcak. Yürek gibi.
Gelir ve gidersin sen de güneþ gibi.

Usanmaz ki yüreðim. Senden mi býkacaðým ben?
‘’Göz süzüp yan bakýþýnla’’ yine mi aldanacaðým ben?
Sanki Karcýðardan; ‘’hakipayin olayým böyle ezip atma beni’’mi diyeceðim ben?
Bir söyle de, önce bir düþün,
Kemani Tatyos’un aðlatan bestesi mi olacaðým ben?

‘’Ne gerek!’’ deme, sürükleneceðiz. Hele, ‘’yok!’’ hiç deme!
Bizim oldu karanlýklar. Ve
Yetti canýma! Gidiþlerin. Ýþte, iþten geçti bu arada.
Bir haber vereyim dedim.

‘’Son kez’’ i anlattýn da sen, ben seni anlayamayacaðým.
Anlasam da anlayamayacaðým.
Anlatsan da anlayamayacaðým.
Bir haber vereyim dedim.

Tek gecelik ederken günü de,
Gözlerin ýþýltýlarýný da,
Mutluluktan dönermiþ ya, eðip baþýný.
Tam da o anda, dermiþ ya, aþýk,
‘’Bilmem ki safa, neþe bu ömrün neresinde?’’
Yine karcýðarda durup, bir nefeslenip,
‘’Þad olsa gönül bari biraz son nefesinde’’ dermiþ ya.


Bilirmiþ kýrmýzý yazýlarýn sonunu, o’’ Güzel Ýnsan.’’
Her þeyin sonunu görürmüþ. ‘’Dürüst Adam’’ mýþ ya,
Ama yine de mutluymuþ sevgiden. Mutluymuþ iþte!
Bir haber vereyim dedim.

Karanlýða mý gitmeliyim? Bir yardýmýn olur mu?
Sen de mi oradasýn?
Son bir þey; Bak, çok geç, ‘’dayanamam!’’ demeye.
Dayanmak gerek,
Þimdiden sonrasýnda. Daha aðlamalarý unutacaðýz.
Bir haber vereyim dedim.

Susmayacaðým bilesin. Belki, duyamayacaksýn sesimi,
Hangi susmayý seçtim, Göreceksin.
Nasýl susulur çok geç olunca? Bileceksin.
Yutkunacak mýyým? Anlayacaksýn.



Bakmakta mý yasak sana, sen görmeden?
Ýstersen sen sus! Birliktesine, karþýyým susmanýn.
Þarkýlarda da sendeyim, vapurlarda da, hep derdim ya,

Yine sesleniyor aðýr aksak, Hafýz Yusuf efendi,

‘’Gel efendim dinle gel nalev-ü feryadýmý
Kayd-ý fýrkatten halas etme dil-i naþadýmý
Ben esir-i aþkýn oldum istemem azadýmý
Kayd-ý fýrkatten halas etme dil-i naþadýmý’’

Ýstersen sen git! Birliktesine, karþýyým gitmenin.
Sonuna kadar hem de.
Bir haber vereyim dedim.

ÖZDENER GÜLERYÜZ.

Sosyal Medyada Paylaşın: