Ne öcü, ne böcü bunlar Bilgisizlikten kork. Bilmediðindir senin. Etrafýnda dolanýr siyah bir bulut, Yaðar üstüne. Bil ve daðýlsýn bu karanlýk Boz ezberini, Hey fani insanlýk.
Neden? Kendiden bu kaçma. Yaratan sen misin evreni, Büyüten kendini, Nasýl açýklarsýn; Evrim mi? Yok yok bu kadar mý? Tesadüf, Olmaz ki; Bu büyüklük sýðmaz bir kelimeye.
Ýþte bak inandým, Sende kardeþimsin Ýnanmýþsýn En çok inadýna. Býrak korkma, Kýr putunu, Her zaman doðru söylemez, Ýnat putu.
Etrafýnda Kaç saniyede, Salisede Biter bir hayat Kaç alem kaç aleme gebe. Her an ölüm, Her an doðum Bu devri alemde insan ne ki? Neci? Sence.
Düþünmekten Bu kadar mý korkar, Ezberine bu kadar mý Sadýk, Ne kadar inançlý. Be kardeþim bu saplandýðýn Gerçekse, Sýnanmaktan korkmak niye.
Olsun varsýn dünya bu Büyük mavi boncuðum Dolandýr, hal içinde hal Ne sen kaybolursun, ne ben bulunurum. Atýlmýþým en içerisinden bir yola Ýnan bak, deð içime Ýnanmaksa; Ne senden çok, Ne senden az Ne olur, ne olmaz Anla biraz...
(Kasým 2009)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.