Kapladý kara bulutlar gündüzlerimi, Tükettin bir zamanlar kýyamadýðýn gençliðimi. Þimdi sen varken ektiðim çiçekler bile Yoksun diye terkettiler penceremi.
Odamýn hali harap;darmadaðýn, Anýlar bir bir saçýlýyor etrafa. Vuruyor yokluðunu yüzüme herbiri, Kanatýyor yine bu çaresiz yüreði.
Sensizliði haykýrýyor dilim þimdi sadece, Aþkýn ben de çözemediðim bir bilmece, Her geçen gün yokluðun kalýyor sadece, Sence yetmez mi artýk bu ayrýlýk bu çile?
Sosyal Medyada Paylaşın:
prenses Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.