Doðru söylenir, bu on beþinci köy Dokuzu geçeli çok oldu, ve kovulan þimdi muhtar Kambersiz bu ilk düðün, silahlar patlar birazdan Onlar çýkar duvarýn üstüne, darýsý aðacýn üstündekilere
Sýrçadan saray makamýdýr çalýnan Hicazkâr rüzgâr esintilerinden arta kalan Gam dediðin yenilmez, gargara yapýlýr Gör iþte o zaman yürek kýrk bin kere sancýr
Lâl feryatlar kuþanýr þehir, kulaklar saðýr Gözlerin kilitlendiði noktanýn içinde soru iþareti gizlidir Sahipsiz fýrsatlar doðar gün gibi, sahipsiz kalýr Vuslata iner þamar, Üç deyince aðlanýr Üç
...
Ses etme yalnýzlýk uyanmasýn…
Osman Coþkun
Sosyal Medyada Paylaşın:
osmancoskun22 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.