Sen geldiðinde
Belki çýðlýðým tükenmiþ olur.
Vazgeçtiðimden deðil ama,
Bazen yaþam yetmiyor
en küçük þeyi bile kurtarmaya.
Ölüm bile yetmiyor
kalpleri uyandýrmaya.
Mesela zincir vurmasalar da ayaklarýma,
Kollarýmý baðlamasalar da,
Ve var gücümle baðýrsam da
Sesim gelmeyebilir.
Çünkü yetmiyor insanlar bana
Zavallý ve hain olduklarýnda.
Yetmiyor bu dünya
Aðlayanlar varken üzerinde
Yetmiyor bunca yiyecek,
Bunca aç varken.
Sen bile yetmiyorsun bencilsen!..
Mutlu gözler istiyorum ben
Tatlý hasretler istiyorum
Barýþ istiyorum
“Ben” deðil
“Biz” istiyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.