Öğretmenim

Ýlk öðretmenimdi elbet annem
Onunla konuþtum, onunla yürüdüm.
Kelimeleri beli belirsiz söylerdim,
Baba demiþim sessizden.

Yýllar geçti bir iki ..
Dünya altý günde yaratýlmýþ,
Ben altý yaþýmda anladým neymiþim.
Tutdum ablamýn elinden,
Okul denen büyük ev
Meðer ne güzelmiþ o günler.

Ýlk öðretmenim bilgi, bilgiliydi
Ne annem bilirdi onunkileri ne babam.
Her geçen yýl büyüdüm,
Öðrendikçe aslýnda ben ne kadar küçüðüm.

Ýlk yazdýðým Öðretmenimin adýydý
Hatýrladým, nasýl unutulur ki
Ýlk yazýyý sanki ben bulmuþ gibi
Tüm dikkatimle yazdým tahtaya
Ýþte dedim bu iþ kalmaz burda.

Nur, Bilgi, Pakize, Mustafa, Oktay...
Öðretmenlerimi sevgiyle saygýyla sayarým,
Ama sayamam onca öðrettiklerini birbir.
Her biri ayrý bir dünya,
Sýrlý büyük bir yürek taþýrlar.
Hakkýnýzý helal edin öðretmenim;
Sizlerle var olduk, bildik
Allah’a hamdolsun bin öðrendik, bin güldük.

(Kasým 2009)
Sosyal Medyada Paylaşın: