UYAN! UYAN BE HALKIM! UYAN!

Asýrlýk köklerimde, bir sürü þaþkýn ýþkýn,
Fýþkýrýyor yanýmda! Çýkýþýný kesemem.
Titrer nârin bedeni, yeli þehvete düþkün,
Çýldýrýyor önümde! Akýþýný kýsamam.

Kök saldýðým zamanýn, kara gönlü limaný,
Melûl bakar yüzüme, arar gözde imâný.
Özümden su verdiðim, dalým döküp gümâný,
Dolduruyor an’ýmý! Bakýþýný kasamam.

Ýffetli damarýmdan, hayâ çekip kanýný,
Dökülen kabuðunda, gövdem arar þanýný!
Baþýmda haçlý devran, kollayýp zor anýmý,
Saldýrýyor günüme! Yýkýþýna þaþamam.

Kökü koptu kopacak, neslim asri bir koyun!
Medeniyet ilminde, asra eðdi hep boyun.
Sükûnette saklanan, asýl kanlý son oyun,
Bildiriyor sonumu! Nakýþýna basamam.

Bu minvâlde gidersem, çoða kalmaz göçerim
Nelerden geçmedim ki; bu elden de geçerim!
Atama rest çekene, þu baðrýmý açarým,
Yýldýrýyor canýmý! Kokuþuma kusamam!

Hâsýlýkelâm, uyan! Uyan be halkým! Uyan!
Sen ki baba soyusun; varýp özüne dayan.
Kalbin çarpýp inançla, millî ülküne boyan
Bildiriyor yönünü! Yokuþuna koþamam.

23 Mayýs 2007 15:21
26 Mayýs 2007 22:08

Salih ERDEM / AYDIN


Sosyal Medyada Paylaşın: