Korkuyorum Tek başıma Bu Hayatdan
Anlamsýzdý olanlar karþýsýnda yýpranýþým
Hasrettim gülümsemelere yalnýzdým.
Mutsuzluða hep bir adým önde giderken
Endiþelenmiyordum geleceðimden
Tabiata karþýydým her zaman olduðu gibi
Ama bir þeyler eksikti bu sefer bir yerlerde
O sevinci alýp hüzündü ye boðan bir þey vardý bu sefer
Korkmalarým vardý evcil ama çýldýrtýcý acýlarým vardý
Kaybetmekden ilk kez bu kadar korkuyordum
Bu sessizlik beklide bundandý sadece
Hüzünler içinde kayboluþlarým
Ýsteklerini beli edemeyiþim
Çaresizliði ilk defa tatmam bu yüzdendi
Olmayacak bir þey için bu kadar üzülmem
Umutlarýmý hep olumsuzluklar üzerine kurmamdandý belki
Acý çekiþlerim yanýmdakilerin yokluðunu hissetmemdendi
Beklide deðiþiyordum ama þimdi daha güçsüzdüm
Korunmasýzdým meleklerim yoktu
Evet ilk defa bu kadar çaresiz ve korkar olmuþtum
Bu hayat bana korkmayý da öðretmiþti sonuçta
Korkuyorum evet sensizlikten ve yalnýzlýktan
Korkuyorum her gün birilerini incitip kaybetmekten
Korkuyorum bu acýmasýz hayata karþý tek baþýma yürüyecek olmamdan
Bahar SÖNMEZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.