Hangi zaman aralýðýnda terk ettin yüreðimi,
Sensizliði görmez yanýndan.
Oysa kendini bitirdin,
Bizden bir þeyler çalmaya her teþebbüsünde..
Þimdi git istediðin þehrin,
Ýstemediðin kadar kýraç topraklarýna.
Uzun uzun adýmlayacaðýn,
Islak kaldýrýmlarýnda gezinmeye yelten.
Köþe baþlarýný tut sokaklarýn…
Bizden, ben çýkýnca,
Geriye kalan tek þey sen.
Ve ölü bir þehir…
Nasýl olsa halka arz edilen kimsesizler mezarlýðýnda bulursun,
Sana dair duvaksýz gelinler !
Dudaklarýna yapýþýnca içine çek, küflü nefeslerini..
Benden gayrý kaç meltem olursa olsun,
Saçlarýný savuran, teninde gezinen !
Titremeyecek kemanýn la telinde…
Hüznün tebessüm suretini bulamayacak,
Yetim þarkýlar söyleyip, öksüz þiirlere meze olacaksýn..
Yazýk..
Þimdi yalnýzlýðýna acýmaya burkulurken yüreðim,
Göz bebeklerimin buðusunda kaybediyorum sevginin telaþýný...
Yok..
Haksýzlýk etmemeliyim;
Ýdam sehpasýnda boynu bükük duruþunun,
Astým vurmuþ boðazýnda, ilmeklerce örülüþüne.
Bende defterin çoktan dürüldü zaten; alacakaranlýða tan vurmamýþtý henüz…
Sen ki, deliksiz bir kuruþa satýlacak adamsýn ama !
Benden tüccar olmaz..
Ne yapmalý biliyor musun?
Yaþayabildiðince görmen için ’seni seviyorum’larý,
Tanýdýk yalanlarý, palavralarý,
Hak etmediðin üç kuruþ daha harcayýp,
Sana fiyakalý, entrikalý bir aþk romaný almalý…
________________________________________________Yaðmurun izi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.