Gelincik dudaklarýndan öpmek istedim hep. Gün yaðmurunun toprakta býraktýðý koku gibi Taa içime çekmek… Ellerin ki güvercinlerden üstün. Gözlerin hain karanlýklar gibi. Okyanuslardayým sevdana tutulalý. Bir kuyudayým çýðlýðým duyulmaz. Aðlar gözlerim kendi kendine, Her þey kendi kendine olur. Sen hiçbir þey yapmazsýn. Sen hiç uðraþmazsýn. Her gün gözlerinde baþka pýrýltýlar, Her gün baþýnda yeni sevdalar. Oysa ben gelincik dudaklarýndan Öpmek istedim hep. Öylesine baktýðý anlar kazýndý yüreðime Öylesine söylediðin sözler yazýldý beynime Her þey öyle birden bire oldu. Seni birden gördüm Birden sevdim anlamadan Birden yandým, sönmedim. Birden öldüm, Sen anlamadýn… Oysa ben, gelincik dudaklarýndan öpmek istedim hep.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.